به نام خدا که رحمتش بی کران و مهربانیش بی‌مثال است.
سوگند به لحظات آغاز روز ( زمانی که خورشید پرتو افشانی می کند )
و سوگند به شب به هنگام آرامش آن.
که پروردگارت تو را رها نکرده ( وا نگذاشته ) و مورد خشم قرار نداده است.
و حتما عالم آخرت برای تو بسیار بهتر از نشئه دنیاست.
و به زودی پروردگارت به تو آنچنان عطا کند که تو راضی شوی (در دنیا نصرت و در آخرت مقام شفاعت به تو بخشد).
آیا خدا تو را یتیمی نیافت که در پناه خود جای داد؟
و تو را ره گم کرده و حیران یافت پس ره نمایی کرد. ( در بیابان مکه در طفولیت که حلیمه دایه‌ات آورد تا به جدّت عبد المطّلب سپارد در راه مکه گم شدی، حلیمه و عبد المطلب سخت پریشان شدند و خدا زود آنها را به تو راهنمایی کرد. )
و تو را تهیدست نیافت، پس بی نیاز ساخت؟ ( و باز تو را فقیر الی الله یافت و به دولت نبوت توانگرت کرد و نعمت رسالت عطا نمود. )
پس تو هم یتیم را هرگز میازار و دوری مکن.
و کسی که از تو چیزی خواست را از خود مران.
و از نعمت پروردگارت سخن بگوى. ( و اما نعمت پروردگارت را که مقام نبوت و تقرب کامل به خدا یافتی، بر امت باز گو. )
نظرات کاربران