فایل صوتی غزل شماره 9 حافظ
گوینده : حسین پناهی
رونق عهد شباب است دگر بُستان را
می‌رسد مژدهٔ گل بلبل خوش الحان را
.
ای صبا گر به جوانان چمن باز رَسی
خدمت ما برسان سرو و گل و ریحان را
.
گر چنین جلوه کند مغبچهٔ باده فروش
خاک‌روب در میخانه کنم مژگان را
.
ای که بر مه کشی از عَنبر سارا چوگان
مضطرب حال مگردان، من سرگردان را
.
ترسم این قوم که بر دُردکشان می‌خندند
در سر کار خرابات کنند ایمان را
.
یار مردان خدا باش که در کشتی نوح
هست خاکی که به آبی نخرد طوفان را
.
برو از خانهٔ گردون به در و نان مطلب
کان سیه کاسه در آخر بِکُشد مهمان را
.
هر که را خوابگه آخر مشتی خاک است
گو چه حاجت که به افلاک کشی ایوان را
.
ماه کنعانی من! مسند مصر آنِ تو شد
وقت آن است که بدرود کنی زندان را
.
حافظا می خور و رندی کن و خوش باش ولی
دام تزویر مکن چون دگران قرآن را
معنی غزل شماره 9 حافظ
بیت اول : بار دیگر بهار فرا رسید و ،زمین خُرّمی و تازگی جوانی را از سر گرفت و نوید شکفتن گل به بلبل و نغمه خوان نیز رسید تا نوای شورانگیز عاشقانه را از سر گیرد.
بیت دوم : ای نسیم بهاری آنگاه که در مرغزاران به سرو و گل و سبزه ی نو دمیده وزیدی درود ما را به آنها برسان.
بیت سوم : اگر پسرک زیبای باده گردان با من بر سر مهر آید بر آستان میخانه سر خواهم نهاد و خاک در میخانه را به مژگان میرویم.
بیت چهارم : ای که گیسوان مشگین و زلف تابدار عطر آگینت بر گرد رخسار همچون قرص ماهت بهترین نماد گوی و چوگان است با من مهربان باش و مرا چون گوی چوگان خورده سرگردان و پریشان مساز.
بیت پنجم : گمان دارم که این زهد فروشان پارسا نمای که بر میخواران پوزخند میزنند و آنان را سرزنش میکنند سرانجام روزی خود نیز به باده نوشان مست و خراب بپیوندند و ایمان خویش را بر سر این کار در بازند.
بیت ششم : با یکتاپرستان بیداردل و پاک آیین همدل و همرای شو و بدان که آنان با اینکه از خاک آفریده شده اند دریاهای توفنده در برابرشان از برکه ای آرام و کوچک ناچیزتر می نماید.
بیت هفتم : به دنیا و مال دنیا فریفته مشو و دل مبند زیرا این سفله ی تنگ چشم، میزبانی بخیل است و سرانجام میهمان خود را میکشد.
بیت هشتم : رامشگه و خوابگاه واپسین همه مردم گور است پس تلاش برای ثروت اندوزی و ساختن کاخ و ایوان زرنگار کاری نابخردانه و بیهوده است.
بیت نهم : سرور محبوب، من اینک دوران فرمانروایی و کامیابی تو فرا رسیده وقت آن است که بر اورنگ پادشاهی این سرزمین تکیه زنی و دوران زندان و ناکامی های آن را فراموش نمایی.
بیت دهم : ای انسان میخوارگی و رسوایی را برگزین و شاد باش همانند زاهدان، ریایی دین و قرآن را وسیله ی دنیاداری و مردم فریبی قرار مده.
برای دنبال کردن ما درصفحات مجازی کلیک کنید.
نظرات کاربران