متن درباره خدا و عشق به خدا

جهان را صاحبی باشد خدا نام

به آغاز کلامم گویم این نام

همانی که تو را و ما و او را

ز مشتی خاک و گل کرده چه زیبا

کسی که خلق کرد حوا و آدم

گره زد قلبشان را ناز و کم کم

به این دو اشرف مخلوق و گیتی

بگفتا گوش گیرید، چند بیتی

منی که این مه و مهر و ستاره

نهادم در کنار هم سواره

به کنجی جنگل و رود آفریدم

و دریا در پی رودان گزیدم

که خورشیدم بتابد بر رخ بحر

ببوسد گونه او تا کند قهر

صدای بوسه اش بالا رود باز

شود ابری سپید و چابک و ناز

که ابر این بوسه های عاشقانه

ببارد بر دل دشت شاعرانه

بروید جای هر بوسه گیاهی

نهالی سبز می گردد به راهی

تو ای آدم،تو ای شیرین حوا

مه و مهر و نهال و رود و دریا

فقط نامه رسانند و نشانه

که هر لحظه بگویند این ترانه

خدا عشق ست و بوسه ست و محبت

همو سرچشمه شادی و رحمت

برقص و پای کوب و دست افشان

همین باشد ثنا و حمد یزدان

خدا وقتی نخواهد عمر دنیا سر نخواهد شد

گلوی خشک صحرایی به باران تر نخواهد شد

و تا وقتی نخواهد برگی از کاجی نمی افتد

و باغی از هجوم داس ها پر پر نخواهد شد

خدا وقتی نخواهد دانه ای کوچکتر از باران

گلی بالا رونده مثل نیلوفر نخواهد شد

و کرم کوچکی پروانه ای زیبا و کوهی سخت

عقیق و شیشه و آیینه و مرمر نخواهد شد

خدا وقتی بخواهد می‌شود وقتی نخواهد نه

گلی بازیچه ی طوفان غارتگر نخواهد شد

خدا وقتی بخواهد غیر ممکن می‌شود ممکن

ولی وقتی نخواهد واقعا دیگر نخواهد شد

تو زندگی همه ما یک لحظه هایی پیش میاد

یک اتفاقایی‌ میفته که باخودمون‌ میگیم‌ این دیگه آخره خطه …. !

اما فقط کافیه به سال های پیش فکرکنیم ،

اتفاقای بدی که از سر گذروندیم ،

مسائلی که الان دیگه برات بی اهمیته!

آدمای اون قصه که دیگه الان نیستن !

اون خدایی که مارو آفریده با مهربونی توی آیاتش قسم خورده گفته:

( سوگند به روشنایی روز )

( سوگند به شب وقتی آروم میگیره )

( پروردگارت‌ نه تورا رهاکرده‌ نه باتو‌ دشمنی داره …! )

هرچیزی که از جانب خداوند برسه خیره

الخیر فی ماوقع …

( خیر اصلا درچیزیه که اتفاق میفته)

یاحتی‌ خیلی از جدایی ها …

برای رفتن یه سری ازآدما‌ باید سجده شکر به جای آورد!!!

خداوند هیچ وقت هیچ وقت برای بندش بد مقدر نمیکنه !!

رسیده ام به خدایی که اقتباسی نیست
شریعتی که در آن حکم ها قیاسی نیست

خدا کسی است که باید به دیدنش بروی
خدا کسی که از آن سخت می هراسی نیست

به عیب پوشی و بخشایش خدا سوگند
خطا نکردن ما غیر ناسپاسی نیست

به فکر هیچ کسی جز خودت مباش، ای دل
که خودشناسی تو جز خداشناسی نیست

دل از سیاست اهل ریا بکن، خود باش
هوای مملکت عاشقان سیاسی نیست

قلبت را آرام کن

یک وقت هایی بنشین و خلوت کن با روح درونت

بیشتر لمس و تجربه اش کن

نگاه کن به نعمت هایت

نگاه کن به اطرافت

به خوشبختی هایت

به کسانی که می دانی دوستت دارند

به وجود آدم هایی که برایت اهمیت دارند

و از همه مهم تر به حضور خدایی که تنهایت نخواهد گذاشت

گاهی یک جای دنج انتخاب کن

گاهی یک جای شلوغ

آرامش در حضور خدا را در هر دو پیدا کن

هم در کنار شلوغی آدم ها

هم در کنج خلوت تنهایی

دل مشغولی ها را گاهی ساده تر حس کن

باران را بی چتر بشناس

خوشحالی را فریاد بزن

و بدان که خدا همیشه با توست

خدایم تو زیباترین حضور زندگی منی

و من عجیب به آغوشت خو گرفته ام…

خو گرفته ام به آبی آسمانت

به اجابت های بی شمارت

به بخشش های سخاوتمندانه ات

خو گرفته ام به تماشا کردن و

بوییدن گل هایی که برایم می فرستی

به آفتابی که هر صبح به من هدیه میدهی

خدایا وقتی از من گرفتی و بخشیدی

فهمیدم که معادله زندگی

نه غصه خوردن برای نداشته هاست

و نه شاد بودن برای داشته ها

میگویند چشمه ها در جاری شدن

و علف ها در سبز شدن معنی پیدا می کنند

کوه ها با قله ها و دریا ها با موج زندگی پیدا میکنند

و همه انسان ها با عشق

پس قلبم را پذیرا باش و

عشقت را بیش از پیش در آن جای ده

بهترین آدم ها کسانی ان که به زندگیت میان

و باعث می‌شن تو خورشید رو جایی ببینی که ابر دیده بودی

آدمایی که خیلی بهت باور دارن باعث می‌شن تو هم به خودت باور پیدا کنی

آدمایی که به سادگی تو رو برای خودت بودنت دوست دارن

بیاین ما هم از این آدما باشیم

که اگه خدا بخواد عزتی به بنده اش بده هیچکس نمی تونه مانع بشه

حسبنالله و نعم الوکیل

وقتی وکیلت یا کریم باشه، کارت رو بسپری به رئیس عالم،

از جایی که فکرشو نمی کنی برات روزیت رو می‌رسونه

اونی که تلاش کرد تو رو کنار بزنه حالا یه کناری ایستاده و برنده شدن تورو نگاه

می‌کنه

اونایی که توسختی ها کنارت نبودن، حالا شرمنده تر از همیشه ان

پس فقط و فقط از خودش بخواه

چون وقتی اون بالایی برات بچینه، جوری خوشگل می‌چینه

که به همه ثابت میشه این قلبت به کجا وصله

هواخواه توام جانا و می‌دانم که می‌دانی

که هم نادیده می‌بینی و هم ننوشته می‌خوانی

گشاد کار مشتاقان در آن ابروی دلبند است

خدا را یک نفس بنشین گره بگشا ز پیشانی

خم زلفت بنامیزد کنون مجموعه دل هاست

از آن باور نمیدارم که انگیزد پریشانی

ملک در سجده آدم زمین بوس تو نیت کرد

که در حسن تو چیزی یافت غیر از طور انسانی

بیفشان زلف و صوفی را به پابازی و رقص و آور

که از هر رقعه دلقش هزاران بت بیفشانی

عشقت صنما چه دلبری ها کردی

در کشتن من ساحری ها کردی

بخشی همه عشقت به سمرقند دلم

آگاه نه ایی چه کافری ها کردی

زاهد بودم ترانه گـــویم کــــردی

سر حلقه ی بزم و باده جویم کردی

سجاده نشیـــن باوقـاری بــــودم

بازیچه ی کودکان کویم کـــردی

هر روز سپاسگذارم برای شبایی که به صبح می رسند

دوستانی که بخشی از خانواده می شوند

رویاهایی که تحقق میابند و

علاقه هایی که به عشق تبدیل می شوند .

سر بر شانه خدا بگذار

تا قصه عشق را چنان زیبا بخواند

که نه از دوزخ بترسی و نه از بهشت

به رقص درآیی

قصه عشق ، انسان بودن ماست

اگر کسی احساست را نفهمید

مهم نیست

سرت را بالا بگیر و لبخند بزن

فهمیدن کار هر آدمی نیست

خداوندا قسم بر اخترانت

به حق حرمت پیغمبرانت

به راز غنچه نشکفته در باغ

به درد لاله ی بنشسته با داغ

به پاکی زلال چشمه ساران

به عمر کوته یک قطره باران

خداوندا

خداوندا قسم بر پاک بازان

بلند آوازگان و سرفرازان

مرا، مرا زین خودپرستی ها رها کن

چنان اندیشه ای بر من عطا کن

که تقدیری که از آن ناگزیرم

توانم جبر و قهرش را پذیرم