فایل صوتی
گوینده: حسین پناهی
صلاحِ کار کجا و منِ خراب کجا
دلم ز صومعه بگرفت و خِرقِهٔ سالوس
چه نسبت است به رندی صَلاح و تقوا را
ز رویِ دوست دلِ دشمنان چه دریابد
چو کُحلِ بینشِ ما خاکِ آستانِ شماست
مبین به سیبِ زَنَخدان که چاه در راه است
بشد، که یاد خوشش باد، روزگارِ وصال
قرار و خواب ز حافظ طمع مدار ای دوست
ببین تفاوتِ ره کز کجاست تا بکجا
کجاست دیرِ مُغان و شرابِ ناب کجا
سماعِ وعظ کجا، نغمهٔ رباب کجا
چراغِ مرده کجا، شمعِ آفتاب کجا
کجا رویم؟، بفرما، ازین جناب کجا
کجا همی روی ای دل بدین شتاب کجا
خود آن کرشمه کجا رفت و آن عِتاب کجا
قرار چیست؟ صبوری کدام و خواب کجا؟
معنی غزل شماره 2 حافظ
بیت اول : زندگی من در عشق ورزی و شیدایی میگذرد و این شیوه با راه و روش دنیا دوستان مصلحت اندیش و آسایش طلبانِ نا درویش تفاوتی بسیار دارد.
بیت دوم : از مسجد و خانقاه و ظاهر سازی زاهدان ریایی و صوفی نمایان فریبکار بیزار شدم دل بسته ی عشق و شیفته ی باده ی ناب و در پی یافتن نیایشگاه اهوراییان پاکدین هستم.
بیت سوم : شنیدن صدای ناخوشایند دین مدارانِ سخنور و اندرزگو در برابر نوای دلنشین ساز بسی دل آزار است همچنان که دنیا دوستی و پرهیزگار نمایی زاهدان با وارستگی و شوریدگی عاشقان تناسبی ندارد.
بیت چهارم : دل دشمنان به سان چراغ خاموشی است که نمیتواند سیمای خورشیدوش یار را دریابد و پرتو جهانتاب وی را ببیند.
بیت پنجم : ای دوست! آنقدر شیفته ی توام که میتوانم بگویم خاک درگاه تو سرمه چشم من است. من هرگز از آستان تو روی بر نخواهم تافت.
بیت ششم : ای دل! کمی بیندیش، بدان که تا بدین اندازه شیفته روی دوست شدن خطر هایی در بر دارد، پس شتاب مکن.
بیت هفتم : یاد روزهای وصال گرامی باد دریغ از آن ناز و کرشمه و نیز سرزنش های دلنشین معشوق که آن نشانگر عشوه ی دلپذیر وی بود.
بیت هشتم : عاشقان نمیتوانند شکیبایی و آرامش و خواب داشته باشند و با این خویشتن داری ها و آسودگی ها بیگانه اند.
برای دنبال کردن ما درصفحات مجازی کلیک کنید.
نظرات کاربران