حافظ خوانی غزل شماره 13 حافظ|می‌دمد صبح و کِلِّه بست سحاب
بازدید 1501
0

حافظ خوانی غزل شماره 13 حافظ|می‌دمد صبح و کِلِّه بست سحاب

فایل صوتی غزل شماره 13 حافظ

گوینده : حسین پناهی

می‌دمد صبح و کِلِّه بست سحاب

الصَبوح الصَبوح یا اصحاب

.

می‌چکد ژاله بر رخِ لاله

المُدام المُدام یا احباب

.

می‌وزد از چمن نسیمِ بهشت

هان، بنوشید دَم به دَم مِیِ ناب

.

تخت زُمْرُد زده است گل به چمن

راحِ چون لعلِ آتشین دریاب

.

درِ میخانه بسته‌اند دگر

اِفتَتِح یا مُفَتِّح الاَبواب

.

لب و دَندانْت را حقوق نمک

هست بر جان و سینه‌هایِ کباب

.

این چنین موسمی عجب باشد

که ببندند میکده به شتاب

.

بر رخِ ساقی پری پیکر

همچو حافظ بنوش بادهٔ ناب.

معنی غزل شماره 13 حافظ

بیت اول : دوستان من سپیده بر دمید و ابر بهاری سراسر آسمان را پوشانید، شراب بامدادی بنوشید.


بیت دوم : شبنم بر چهره ی لاله فرو میریزد زمانی از این بهتر برای نوشیدن باده به دست نمی آید پس به باده نوشی روی آورید.


بیت سوم : نسیمی که از سوی مرغزار میوزد چون بوی بهشت جان را تازه میکند، دمادم می ناب بنوشید.


بیت چهارم : گل های زیبا همانند پادشاهانی که بر اورنگ سلطنت تکیه میزنند بر تخت چمن خودنمایی می کنند باده ی سرخ و مردافکن را دریابید و این زمان مناسب را از دست ندهید.


بیت پنجم : بار دیگر در میخانه ها را بسته اند ای پروردگار که گشاینده ی درهای بسته ای این درهای بسته را نیز باز کن.


بیت ششم : دل های سوخته و جان های پرسوز و آتشین ما نمک پرورده و وامدار لب و دندان زیبا و نمکین تواند و باید حق نمک خوارگی را به جای آورند بدین سان که به آن لب و دندان بوسه زنند.


بیت هفتم : دریغا و شگفتا که در این بهار دل انگیز که بهترین زمان باده نوشی عاشقان است در میخانه ها را ببندند.


بیت هشتم : دوستان همانند حافظ در این روزهای فرح بخش بر رخ همایون یار دلستان بنگرید و شراب ناب بنوشید.


برای دنبال کردن ما درصفحات مجازی کلیک کنید.

اشتراک گذاری

نظرات کاربران

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *