هرگز نمیرد آن که دلش زنده شد به عشق | غزل شماره 11 حافظ
بازدید 4674
0

هرگز نمیرد آن که دلش زنده شد به عشق | غزل شماره 11 حافظ

فایل صوتی هرگز نمیرد آن که دلش زنده شد به عشق

گوینده : حسین پناهی

ساقی به نور باده برافروز جامِ ما

مطرب بگو که کارِ جهان شد به کامِ ما

.

ما در پیاله عکس رخ یار دیده‌ایم

ای بی‌خبر ز لذتِ شربِ مدامِ ما

.

هرگز نمیرد آن که دلش زنده شد به عشق

ثبت است بر جریدهٔ عالم دوام ما

.

چندان بود کرشمه و نازِ سَهی قدان

کآید به جلوه سرو صنوبر خرام ما

.

ای باد اگر به گلشن احباب بگذری

زنهار عرضه ده بَرِ جانان پیام ما

.

گو نام ما ز یاد به عمدا چه می‌بری

خود آید آن که یاد نیاری ز نام ما

.

مستی به چشمِ شاهدِ دلبندِ ما خوش است

ز آن رو سپرده‌اند به مستی زمام ما

.

ترسم که صرفه‌ای نبرد روز بازخواست

نانِ حلالِ شیخ، ز آب حرام ما

.

حافظ ز دیده دانهٔ اشکی همی‌فشان

باشد که مرغِ وصل کند قصدِ دام ما

.

دریای اخضر فلک و کشتی هلال

هستند غرق نعمت حاجی قوام ما

معنی غزل شماره 11 حافظ

بیت اول : ای ساقی جام ما را از بادهی زلال پرکن و دل ما را از این می آفتاب وش روشن نما و ای رامشگر، سرود شادی سر کن که روزگار به کام ما شد.


بیت دوم : ای بی خبر از لذت مستی و باده نوشی همیشگی ما ما در این جام پر از شراب، پرتو سیمای زیبای معشوق را میبینیم و شور دیدار یار ما را سرمست و شیدا میکند.


بیت سوم : عشق، نیرویی جاویدان و زندگی بخش است و هر کس شایان برخورداری از این موهبت اهورایی گشت همواره زنده خواهد بود و هرگز نخواهد مرد.


بیت چهارم : نازش و کرشمه ی زیبارویان بلندبالا تا هنگامی است که یار سرو قامت ما که خرامیدنش به حرکات باد فرمای و دلفریب شاخه های صنوبر ماننده است جلوه گری و چمیدن آغاز نکرده باشد.


بیت پنجم : ای باد بهاری اگر در بوستان به بزم عاشقانه گل و بلبل گذر کردی پیام شیفتگی ما به دلدار را نیز زمزمه کن که ما نیز چون هزاردستان نغمه پرداز جان در گرو معشوقی دل شکار داریم.


بیت ششم : از سوی ما به معشوق جفاپیشه بگو این همه از بردن نام ما پرهیز مکن اینقدر نامهربان و سنگین دل ،مباش سرانجام روزی فرا خواهد رسید که دیگر یاد ما و حتی نام ما را نیز فراموش خواهی کرد.


بیت هفتم : مستی ما از مستی چشمان خمار یار نشأت میگیرد زیرا چشمان مست دلدار آنقدر دلفریب و زیبا آفریده شده که سرنوشت ما نیز به مستی و میخوارگی رقم خورده است.


بیت هشتم : بیگمان زهدگرایی و پایبندی دین مداران مفتخوار به رواها و نارواهای ریاکارانه در روز رستاخیز در برابر رندی و باده نوشی ما بسیار ناچیز و بی بها خواهد بود.


بیت نهم : ای حافظ همواره در هجران معشوق بنال و زاری کن باشد که سرانجام مویه های عاشقانه ی تو دل سنگش را نرم کند و به وصلش نایل آیی.


بیت دهم : دریای ژرف بزرگواری و بخشندگی حاجی قوام آنقدر گسترده است که پهنه ی بیکران آسمان زمردین و هلال آسمان آرای ماه در آن دریا غرق خواهند شد.


برای دنبال کردن ما درصفحات مجازی کلیک کنید.

اشتراک گذاری

نظرات کاربران

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *